Wczesna Interwencja – czy rehabilitacja niemowląt może odbywać się w domu?

  • 31 stycznia 2018

Sukces terapii małego człowieka zależny jest w głównej mierze od współpracy specjalistów z rodzicami dziecka. Ponieważ co dzień to WY drodzy rodzice wykonujecie wszystkie zabiegi pielęgnacyjne, karmicie, bawicie się ze swoimi pociechami, organizujecie im czas snu i relaksu.

Rehabilitacja niemowląt – od czego się zaczyna

Początek “przygody” z rehabilitacją niemowlęcia powinien rozpocząć się od wizyty u fizjoterapeuty zajmującego się terapią dzieci, który oceni zaburzenia rozwojowe, dobierze odpowiedni plan terapii i ustali częstotliwość spotkań. Program rehabilitacji niemowląt nie opiera się wyłącznie na prowadzeniu ćwiczeń według określonych metod, lecz na rozwijaniu pewnych umiejętności niezbędnych na danym etapie rozwoju, a warunkiem nauczenia się nowej czynności jest jej powtarzanie w różnych okolicznościach. Po wyjściu z gabinetu rola terapeuty w tym momencie się kończy.

Rola rodziców w rehabilitacji niemowląt

Po opuszczeniu gabinetu, to Wy drodzy rodzice poprzez zabawę, wybrane ćwiczenia (instruktażowo pokazane przez specjalistę) oraz odpowiednią pielęgnację utrwalacie efekty terapii w domu. Warto tutaj wspomnieć, że zabiegi pielęgnacyjne czy ćwiczenia, powinno się dostosować do nastroju dziecka i wykonywać je stale o tej samej porze, kiedy dziecko jest wyspane, najedzone i wykazuje najlepszy nastrój. Uwaga! Czas zabaw powinien dostarczać Wam radości z przebywania z własnym dzieckiem :-). O ciekawych sposobach na wspólne spędzenia czasu uczymy was więcej podczas zajęć Klubu Malucha. Poniżej przedstawię Wam wybrane formy pielęgnacji dziecka. Natomiast jeśli chcecie dowiedzieć się więcej szczegółów o rozwoju Waszego malucha i poznać formy zabaw dostosowane do jego wieku rozwojowego.

Podnoszenie i noszenie niemowlęcia

Przetaczamy dziecko na bok chwytem za bark lub miednicę zwracając uwagę na to żeby jego głowa utrzymana była w linii środka, a ręce znajdowały się przed klatką piersiową. Umieszczamy rękę między udami dziecka i układamy ją tak by objąć jego brzuch i klatkę piersiową (rys. 1).

rys. 1

Przetaczamy niemowlę na swoją rękę unosimy do góry i układamy na zgiętym łokciu drugiej ręki ta sama ręka będzie teraz utrzymywała biodro i nogę wyżej położoną. Rękę, którą trzymaliśmy na klatce piersiowej i brzuchu dziecka przenosimy pod jego uda. (rys. 2).

rys. 2

Prawidłowe noszenie dziecka powinno mu umożliwiać ustawienie ciała w symetrii i odpowiednie zgięcie, czyli głowę ustawioną w przedłużeniu osi tułowia, lekko zgiętą, ręce przed klatką piersiową a nogi lekko zgięte i odwiedzone (rys. 3). Przy odkładaniu dziecka kolejność jest odwrotna.

rys. 3

Rozbieranie i ubieranie niemowlęcia

Jednym ze sposobów na rozbieranie i ubieranie dziecka jest ułożenie go na plecach, na udach rodzica tak by zgięte nogi maleństwa oparte były o brzuch opiekuna. (rys. 4).

rys. 4

Zaczynamy od przetoczenia dziecka na bok, tak jak opisałam to przy podnoszeniu dziecka. Możemy pomóc sobie podnosząc lekko kolano przeciwne do kierunku przetoczenia. Mając dziecko na boku zdejmujemy ubranie z wolnej ręki, następnie wracamy do leżenia na plecach po czym powoli przetaczamy je na drugą stronę powtarzając wyżej opisaną czynność.(rys. 5).

rys. 5

Wszystkie czynności pielęgnacyjne, oprócz zapewnienia mu prawidłowej pozycji, dostarczają wielu bodźców dotykowych (czucia powierzchniowego np. ciepło rąk rodzica oraz głębokiego czyli czucia ułożenia i ruchów ciała). Wszystkie zadania wykonujemy wolno aby nie wywoływać nagłych reakcji dziecka.

Bibliografia

  1. Borkowska M., Szwiling Z., Metoda NDT-Bobath. Poradnik dla rodziców, PZWL, Warszawa 2011.
  2. Cytowska B., Winczura B., Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka, Impuls, Kraków 2016.
  3. Materiały z kursu Falmed „Usprawnianie dzieci z deficytem neurologicznym”.
mgr Hanna Wołowicz