Sukces terapii małego człowieka zależny jest w głównej mierze od współpracy specjalistów z rodzicami dziecka. Ponieważ co dzień to WY drodzy rodzice wykonujecie wszystkie zabiegi pielęgnacyjne, karmicie, bawicie się ze swoimi pociechami, organizujecie im czas snu i relaksu.
Rehabilitacja niemowląt – od czego się zaczyna
Początek “przygody” z rehabilitacją niemowlęcia powinien rozpocząć się od wizyty u fizjoterapeuty zajmującego się terapią dzieci, który oceni zaburzenia rozwojowe, dobierze odpowiedni plan terapii i ustali częstotliwość spotkań. Program rehabilitacji niemowląt nie opiera się wyłącznie na prowadzeniu ćwiczeń według określonych metod, lecz na rozwijaniu pewnych umiejętności niezbędnych na danym etapie rozwoju, a warunkiem nauczenia się nowej czynności jest jej powtarzanie w różnych okolicznościach. Po wyjściu z gabinetu rola terapeuty w tym momencie się kończy.
Rola rodziców w rehabilitacji niemowląt
Po opuszczeniu gabinetu, to Wy drodzy rodzice poprzez zabawę, wybrane ćwiczenia (instruktażowo pokazane przez specjalistę) oraz odpowiednią pielęgnację utrwalacie efekty terapii w domu. Warto tutaj wspomnieć, że zabiegi pielęgnacyjne czy ćwiczenia, powinno się dostosować do nastroju dziecka i wykonywać je stale o tej samej porze, kiedy dziecko jest wyspane, najedzone i wykazuje najlepszy nastrój. Uwaga! Czas zabaw powinien dostarczać Wam radości z przebywania z własnym dzieckiem :-). O ciekawych sposobach na wspólne spędzenia czasu uczymy was więcej podczas zajęć Klubu Malucha. Poniżej przedstawię Wam wybrane formy pielęgnacji dziecka. Natomiast jeśli chcecie dowiedzieć się więcej szczegółów o rozwoju Waszego malucha i poznać formy zabaw dostosowane do jego wieku rozwojowego.
Podnoszenie i noszenie niemowlęcia
Przetaczamy dziecko na bok chwytem za bark lub miednicę zwracając uwagę na to żeby jego głowa utrzymana była w linii środka, a ręce znajdowały się przed klatką piersiową. Umieszczamy rękę między udami dziecka i układamy ją tak by objąć jego brzuch i klatkę piersiową (rys. 1).
Przetaczamy niemowlę na swoją rękę unosimy do góry i układamy na zgiętym łokciu drugiej ręki ta sama ręka będzie teraz utrzymywała biodro i nogę wyżej położoną. Rękę, którą trzymaliśmy na klatce piersiowej i brzuchu dziecka przenosimy pod jego uda. (rys. 2).
Prawidłowe noszenie dziecka powinno mu umożliwiać ustawienie ciała w symetrii i odpowiednie zgięcie, czyli głowę ustawioną w przedłużeniu osi tułowia, lekko zgiętą, ręce przed klatką piersiową a nogi lekko zgięte i odwiedzone (rys. 3). Przy odkładaniu dziecka kolejność jest odwrotna.
Rozbieranie i ubieranie niemowlęcia
Jednym ze sposobów na rozbieranie i ubieranie dziecka jest ułożenie go na plecach, na udach rodzica tak by zgięte nogi maleństwa oparte były o brzuch opiekuna. (rys. 4).
Zaczynamy od przetoczenia dziecka na bok, tak jak opisałam to przy podnoszeniu dziecka. Możemy pomóc sobie podnosząc lekko kolano przeciwne do kierunku przetoczenia. Mając dziecko na boku zdejmujemy ubranie z wolnej ręki, następnie wracamy do leżenia na plecach po czym powoli przetaczamy je na drugą stronę powtarzając wyżej opisaną czynność.(rys. 5).
Wszystkie czynności pielęgnacyjne, oprócz zapewnienia mu prawidłowej pozycji, dostarczają wielu bodźców dotykowych (czucia powierzchniowego np. ciepło rąk rodzica oraz głębokiego czyli czucia ułożenia i ruchów ciała). Wszystkie zadania wykonujemy wolno aby nie wywoływać nagłych reakcji dziecka.
Bibliografia
- Borkowska M., Szwiling Z., Metoda NDT-Bobath. Poradnik dla rodziców, PZWL, Warszawa 2011.
- Cytowska B., Winczura B., Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka, Impuls, Kraków 2016.
- Materiały z kursu Falmed „Usprawnianie dzieci z deficytem neurologicznym”.